12/1/16

FALORDIETAS


OS DESEYOS (II)

En dizir ixo, se debanté entre as flamas una fumatera, en la que desaparixié a Fada.
Os biellos no adubiban á pensar en os deseyos, asinas que dezidioron trigar de maitins, e pensar con l’almada debaxo d’a capeza. Ta no pensar más en a Fada e los suyos deseyos, se metioron á parlar d’atras cosas.
-Iste maitín yeran fendo mondongo –dizié l’ombre. Qué coquetas!!!

-Qui abese belunas aquí! –dizié a muller –ta rustir-las en o calibo e minchar-las.

 Tasamen lo eba dito, cuan aparixié sobre lo calibo un par de coquetas. A muller se quedé con a boca ubierta batalera e los güellos esluzernatos. Pero l’ombre se debanté d’a cadiera, e mientres chiraba arredol d’a muller s’estiraba d’as greñas e chilaba;

-Yes patarieca, sólo piensas qu’en minchar. Emos tresbatito un d’os deseyos, yes más fata que as caparras, en as tuyas orellas quereba beyer ixas coquetas!
 
En dizir-lo, as dos coquetas i yeran en as orellas d’a muller. Allora, l’ombre se quedé con a boca ubierta, e la muller prenzipié á chilar.
-Fabirol! –chilaba mientres feba un poder por rancar-se as coquetas d’as orellas. Yo lo fize mal, pero tú pior porque me querebas amolar, e lo unico que quiero ye que desaparixcan as coquetas.
-Pero muller!, e la pardina?
-Cosa.
-E lo macho?
-Cosa.
-Deseyaremos un mina, e zaboyaremos as coquetas con oro.
-No pas.
-Pos mos quedaremos como antis …
-Ixo ye lo que quiero.

 L’ombre continé fablando con a muller, pero era no reblaba. E cuan á l’atra nuei aparixié a Fada, lis dizié;
-Paraz cuenta que fatos que sez –e la Fada s’esfumé.

 No ye a felizidá en que se faigan os deseyos, sino que ye en no aber-los; que rico ye o que ne ha, pero goyoso lo que cosa deseya.

Adubiban: daban abasto
Trigar: elegir
Coquetas: tortetas
Calibo: brasas
Patarieca: necia
Amolar: fastidiar
No reblaba: no cedía